Bang om naar de hel te gaan

Toen ik 10 jaar oud was, ging ik naar een internationale crusade in onze stad Gasan. Ik was daar om de boodschap van God te horen en de zendelingen lieten een film zien. Ik was bang om naar de hel te gaan.

Vanaf dat moment, telkens als ik de mis bijwoonde van de Aglipayan Church, begon ik te denken: “Hoe kan ik me aan deze heiligen toewijden?” Ze hebben oren die niet kunnen horen, hebben ogen maar kunnen niet zien, hebben een mond maar kunnen niet tegen me spreken, hebben voeten maar kunnen niet lopen.

Persoonlijke Redder

Totdat in 1968 een groep missionarissen huisbezoeken deed en mijn neef Atty Sotto zich aansloot bij de protestantse kerk. Ikzelf sloot me later bij hem aan. Ik was een van de eerste jongedames in de kerk. In hetzelfde jaar hielden ze een bijbelschool in de zomervakantie en kozen ze mij als een van de leraren. Op de eerste dag vroeg een van de bijbelleraars (Miss Quindoza) me of ik Jezus Christus al accepteerde als mijn persoonlijke Redder. Ze wilde het zeker weten omdat ik de kinderen les gaf. Ik zei tegen haar: “Nee, nog niet.” Zij heeft mij toen geleerd hoe ik een relatie met de Heer Jezus Christus kon krijgen. Vanaf dat moment sta ik in vuur en vlam voor God.

Bijbelstudiegroep

Mijn man en ik komen allebei van het eiland Marinduque en we hebben de Heer in de periode 1960/1970 leren kennen. Vanaf dat moment zijn we actief betrokken geraakt bij de bediening. We zijn toen zelfs verhuisd naar Manilla om een HBO-opleiding te kunnen afronden. Ondertussen waren we ook gewoon aan het werk. Mijn passie om God te dienen bleef groeien en we zijn daar getrouwd in 1980. Toen we drie jongens kregen, werd ons leven wel moeilijk vanwege ons lage inkomen, maar onze dienst aan God ging door.

In 1989 werkte ik binnen de staf van onze kerk ‘Cornerstone Bible Christian Church’. Ik begon de buurt rondom de kerk te bezoeken en dankzij God kwam hier een Bijbelstudiegroep uit voort die door tien mensen werd bezocht. Op dat moment nodigde een van onze kerkleden mij uit om regioleider te worden voor hun christelijke organisatie genaamd ‘Noorse Missionary Alliance’. Dit is een christelijke organisatie die een educatief programma verzorgt voor arme families. Hier heb ik 15 jaar mogen dienen. In die tijd ontstond ook onze kerk ‘Up Bible Christian Fellowship’ met direct 35 tot 40 leden. Deze kerk is mede het resultaat van het werk van Norma Donovan.

Dienen arme stadskerk moeilijk

Dankzij de genade van God werden twee van onze kinderen gesponsord, waardoor zij en onze derde zoon allemaal een studie konden doen. De oudste kreeg daarbij nog een studiebeurs voor het ‘Overseas Missionary Fellowship’ via een van hun medewerkers die ons in 1994 hielp en begeleidde om de kerk te leiden. In de afgelopen jaren is onze kerk verspreid geraakt over het hele land doordat de regering veel huizen afbreekt en mensen gedwongen moeten vertrekken. Het dienen van een arme stadskerk is vaak erg moeilijk. Het kost tijd en geld, maar onze God is trouw, Hij leidt onze kerk en zorgt voor de groei. Hoewel onze kerk momenteel wordt geconfronteerd met moeilijkheden, is er ook veel standvastigheid in het geloof.

GlobalRize passende bediening

Pastor Perry en ik zijn allebei op leeftijd en we baden tot God om ons een bediening te geven die bij onze situatie past. En toen kwam GlobalRize op ons pad via een van onze contacten. Dit is de bediening waar wij aan mee willen werken: online mensen met het evangelie bereiken. Terwijl we gewoon thuis zijn, kunnen we door dit online werk onze God dienen. God zegene jullie in het werk!