Individuele woningen zijn meestal uitbundig gedecoreerde huizen met platte daken. Kalkwas en metselwerk worden rond de ramen gebruikt als versiering. De kamers hebben meestal vloerbedekking en bij het betreden van het huis moet men zijn schoenen bij de deur laten staan. Langs de muren liggen matrassen en kussens om op te zitten en tegen te leunen. Op de bovenste verdieping bevinden zich een grote ontvangstruimte en een keuken. De platte daken worden door de vrouwen gebruikt om de was te drogen.

Het sociale leven is buitengewoon belangrijk voor Arabieren. Ze delen graag een dagelijkse koffietijd door op de grond te zitten en koffie te drinken uit kopjes zonder handvat. Hun dieet bestaat voornamelijk uit tarwebrood en pap gemaakt met gekookt vlees of kip. Boeren verbouwen tarwe, gerst, rijst, groenten, koffie, meloenen, dadels en granaatappels. Er wordt (klein)vee en kippen gehouden om melk en eieren te leveren.

De islam heeft grote invloed gehad op het leven van Iraakse Arabieren. Om het volk in stand te houden, mogen ze alleen trouwen met mensen binnen hun eigen groep. Bezittingen worden doorgegeven via de mannelijke lijn. In dit systeem erven mannen dus meer dan vrouwen. Aangezien kinderen als het grootste bezit van een gezin worden beschouwd, worden vrouwen vooral gewaardeerd om hun vermogen om kinderen te baren. Vrouwen dragen zowel in de stad als thuis een sluier of boerka.

Vroeger werden alle huwelijken gearrangeerd door de ouders; het wordt echter steeds acceptabeler voor jonge mensen om hun eigen partner te kiezen.

In 1968 vestigde de Iraakse grondwet de islam als staatsgodsdienst. Irak wordt gedomineerd door sjiitische moslims (meer dan de helft) en soennitische moslims (meer dan een derde). Er zijn ook christenen van verschillende kerkgenootschappen onder de Iraakse Arabieren. Hun aantal neemt echter af omdat christenen relatief veel emigreren, vooral omdat christenen het in de Iraakse maatschappij steeds moeilijker krijgen.